Mijn situatie is dat ik al zeven jaar met mijn vriend ben. We hebben een stabiele relatie en altijd een leuk seksleven gehad. Nadat hij een tijd is weggeweest voor zijn studie zijn we lichamelijk uit elkaar gegroeid. We hebben elkaar na die tijd nooit meer gevonden. Het is voor mij lastig me weer open te stellen voor iemand die ik zo lang heb moeten missen.
Hij is daarbij nogal onzeker geworden. Hij wil het graag goed doen in bed met het gevolg dat er weinig van terecht komt. Hij neemt nauwelijks initiatief, omdat dat te spannend is. Hij wil dat ik geniet, maar met al die aandacht vind ik het weer moeilijk om me te laten gaan. Gevolg is dat hij zijn erectie niet houdt en ik ook afknap. De seks is niet wat we hadden verwacht bij zijn terugkomst. De spetters zouden er af moeten springen, maar niets is minder waar. Nieuwe initiatieven nemen we niet uit angst om nog meer teleurgesteld te worden.
Ik vind uitdagende mannen sexy en wil graag een spannend seksleven, zoals de meeste mensen lijken te hebben in mijn omgeving. Ik wil spanning, maar mijn partner trekt dat niet.
Eva Broomans (psycoloog-seksuoloog NVVS en werkt als internet en face-to-facesekstherapeut bij Virenze):
In bovenstaand fragment is niet zozeer de zin in seks weg, maar bestaat deze niet in relatie tot de ander.
Boosheid, hier omdat de ander een tijd is weggeweest, of omdat je je wilt afzetten tegen de manier waarop je nu samenleeft, kan andere of geen seksuele behoeften betekenen.
Caro was vooral nog boos op haar partner, vanwege zijn langdurige afwezigheid. Die boosheid heeft zij niet durven uitspreken uit angst dat hij weer zou vertrekken. Daarbij had zij verwacht een zelfverzekerde man terug te krijgen na een jaar reizen, die haar kon troosten om het gemis.
Zijn voorzichtige houding, als reactie op haar toch boze overkomen, maakt haar onzeker en vooral niet opgewonden. In haar fantasie is de man de initiatiefnemer en degene die haar verovert om seks te hebben. Zijn voorzichtige houding past niet in dat plaatje. Dat een man ook onzeker kan zijn in bed en niet het meeste initiatief neemt, was voor haar nieuw. Voor zijn vertrek nam hij namelijk beduidend meer intitiatief dan nu. Beiden zullen moeten werken aan een manier van seks hebben die voor beiden aantrekkelijk is en voor nu haalbaar.
Daarbij hielp het dat zij zich meer kwestbaar kon opstellen door het bespreken van haar boosheid rond zijn afwezigheid. Hij heeft kunnen inzien dat hij veel voor haar betekent. Hij heeft haar kunnen troosten en zich vervolgens daadkrachtiger kunnen opstellen. Dat maakt hem in haar ogen weer aantrekkelijker. Buiten dat is het haar nu duidelijk dat de rollen niet per se vastliggen in de seks. Het stelt haar gerust dat niet iedere man in iedere relatie- en levensfase even dominant is, net als dat vrouwen dat ook meer of minder kunnen zijn. Daarmee is er niet gelijk iets mis met haar partner. Deze geruststellen en het normaliseren van de angst voor falen bij hem helpt ook weer de ander positiever te waarderen.
Geen zin in seks kan ook voortkomen uit onzekerheid over de eigen manier van seks hebben. Rond seks hangt altijd aardig wat sterke verhalen over wat je niet allemaal gedaan zou moeten hebben. Passen die grappen en grollen niet bij de manier waarop jij je seksleven wilt invullen, dan zit het er dik in dat je vroeg of laat toch afhaakt. Andersom is het mogelijk dat je vast blijft zitten in een oud vertrouwd patroon. Je bent gewend om op een bepaalde manier seks te hebben. Op den duur gaat dat vaak vervelen. Iets anders uitproberen is dan niet eenvoudig. De zin in seks is er wel, maar je hebt eigenlijk vooral zin in iets anders. Kortom, dit is weer een logisch te verklaren vorm van 'geen zin in seks'. Door te erkennen dat er misschien wat anders nodig is om zin te krijgen ben je al een stuk verder. Na het signaleren en erkennen is het vaak ook mogelijk om verandering tot stand te brengen door te experimenteren.
Waarschijnlijk komt het een paar keer in je leven voor dat de zin in seks minder is. Dat is heel normaal. Duurt dat te lang, dan zal er toch wat moeten gebeuren om weer tevreden te zijn.
Deze casus komt uit het boek Verschil in Verlangen van Eva Bromans
