De erotische verhalen van Lydia Rood worden door een groot publiek gelezen en gewaardeerd. In haar erotische verhalen windt ze nergens doekjes om, is ze spontaan, openhartig en taboe doorbrekend.
Haar erotische verhalen (zonder literraire pretenties zegt ze zelf) zijn veelzijdig, fantasievol, pikant en buitengewoon opwindend. Ze is een van de eerste vrouwelijke schrijfsters die zo openhartig, en onder haar eigen naam, de seksuele fantasieën van vrouwen beschreef. En met heel veel succes.

Lydia Rood schrijft niet alleen erotische verhalen. Ze is een van de meest veelzijdige schrijfsters in Nederland. In loop der jaren zijn tientallen romans, thrillers en kinderboeken van haar hand verschenen. En het einde is voorlopig niet in zicht. Een duizendpoot wordt Lydia Rood dan ook wel genoemd. En een succesvolle, want ze heeft al vele prijzen op haar naam staan. Ze won onder andere de Vlag & Wimpel voor haar boek Maanzaad, een Zilveren Griffel voor de jeugdroman Een mond vol dons, en enkele van haar thrillers, onder meer Koningswater dat zij met haar broer Niels schreef onder de naam Rood & Rood, werden genomineerd voor de Gouden Strop.

Hieronder een 'dagdroom' fragment uit het verhaal De Ideale Secretaresse. Geïnspireerd? Kijk dan in de winkel voor de usb-stick met vijf zinnenprikkelende boeken.

Mijn secretaresse komt binnen zonder iets in zijn handen, aan zijn gezicht kan ik zien dat hij iets op zijn lever heeft. Ik zeg hem te gaan zitten.
Na wat keelschrapen en loze praatjes komt hij ter zake:
''Ik kom je eigenlijk vertellen dat ik wegga.'
Ik verkil tot op het bot. Zijn werk is prima, ik kijk graag naar hem, hij voorkomt dat ik blunders maak, ik voel me bij hem geborgen. En nu zou hij vertrekken? Dat kan ik niet toestaan.
'Waarom?' vraag ik neutraal.
'De baan is niet helemaal wat ik ervan verwachtte,' zegt hij, en iets in zijn stem doet me doorvragen.
'Wat had je dan méér verwacht?'
'Laten we zeggen... samenwerking op een iets persoonlijker basis'.
Ik haal verlicht adem. Dit lijkt me geen probleem dat niet op te lossen valt. Als dat alles is, hou ik hem wel binnenboord.
Dus ik word streng:'Hoe had je je dat dan voorgesteld?'
Hij laat zich op zijn knieeën vallen naast mijn stoel en omknelt mijn kuit.
Hij legt zijn wang, die licht stoppelig aanvoelt, tegen mijn scheenbeen en stamelt: 'Vanaf de eerste dag wacht ik erop dat je mij... voor iets anders zult roepen dan brieven, en contracten, en afspraken, en vergaderingen. Je weet niet hoeveel moeite het me kost hier in de kamer vlak naast je te zitten en mijn fatsoen te bewaren.... terwijl ik er alleen maar aan kan denken hoe zacht je huid is en hoe fier je borsten en hoe rond je schouders, en hoe je haar, als ik het losmaak, daaroverheen zal vallen, en hoe ik je overal zal likken en strelen als ik de kans krijg....'
'Kom, sta op,' zeg ik koel. 'Dit lijkt me een probleem dat makkelijk te verhelpen is. Kleed je uit.'
Hij kijkt me verbijsterd aan, maar hij doet natuurlijk wat ik zeg. Als jij naakt voor me staat, loop ik naar de koelkast en doe een glas vol ijsklontjes. Daaroverheen giet ik zeer droge martini en een beetje citroensap. Ik zeg hem dat hij op de grond moet gaan liggen.
'Ik kan het je beter uitleggen op deze manier,' zeg ik.
'Woorden maken alles banaal. Doe je ogen dicht en laat alles over je heenkomen.'
Ik ga op mijn knieën zitten en neem een ijsklontje tussen mijn lippen. Daarmee bewerk ik zijn lichaam, vooral de delen die het gevoeligst zijn voor kou. Zijn tepels, zijn hals, zijn onderbuik, zijn ballen en zijn voeten. Rillend, nog steeds met gesloten ogen, ligt hij onder mij.
'Hoe voel je je nu?' vraag ik.
'Koud,' zegt hij. Ook zijn stem trilt. 'En eenzaam. En toch heb je iets wakker gemaakt toen je met dat ijs over mijn lichaam ging. Je raakte me aan waar alleen mijn intiemste vriendinnen mogen komen. Het was jammer dat je ermee ophield. Onverdragelijk.' Zijn lichaam glinstert van het water dat ik erop heb achtergelaten.
'Je bent je nu bewust van de kou,' zeg ik. En van je verlangen.'
'Dat is het,' zegt hij, als wat zelfverzekerder.
'Stel je voor dat je nu op zou staan en zou weglopen.'
'O nee,' zegt hij.
'En toch is dat wat je me kwam zeggen. Je voelde koud en teleurgesteld. Klopt dat?'
'Ja.'
'En als je weg zou gaan, zou je je niet warmer gaan voelen. De teleurstelling zou hooguit slijten, maar nooit helemaal verdwijnen. Ben je dat met me eens?'
'Ja.'

'Dan zal ik je nu laten voelen wat er zou kunnen gebeuren als je blijft,' zeg ik, en ik wrijf in mijn handen tot ze warm zijn. Dan laat ik er wat van de olie op druppelen die ik soms voor mijn ellebogen en knieën gebruik. Ik wacht tot de olie warm is en begin hem er langzaam mee in te wrijven. Nu sla ik geen lichaamsdeel over. Ik wrijf zijn brede borst, de spieren die zijn ribben bedekken, zijn strakke buik. Ik keer hem om en masseer zijn imposante schouderpartij, genietend, voor ik afdaal naar zijn onderrug. Terwijl ik hem daar masseer gaat hij verliggen, en ik weet wat hem hindert. Mijn verkenningstocht gaat verder, naar zijn billen, en even glip ik daartussen. Het ijswater verdampt in zijn warmte. Het zal niet lang meer duren of hij weet wat het zal betekenen als hij in mijn dienst blijft....
Ik draai hem weer op zijn rug en laat mijn handen op zijn krachtige bovenbenen rusten, terwijl ik me verlustig in zijn aanblik van wat daar nu machtig uit zijn liezen verheft. Ik ga daar zo in op, dat ik niet merk dat hij mij met zijn smachtende bruine ogen ligt aan te kijken......

Ik keek in de bruine ogen en schrok, maar mijn schrik was niet hevig, omdat ik me nog niet had losgemaakt uit mijn fantasie.